Eksik Bir Şey Mi Var?

Eksiklik, arayışlarda insanı mutsuz eden hissiyattır. Bu his, ‘bende bir de ben olsa tam olacağım.’ dedirtir. Belki nedenini bilmezsin bu eksikliğin, belki bilirsin hatırlayamazsın, söylemeye dilin varmaz sanki hayatın tuzu yoktur belki de tam ondandır. Bir çeşit renk körü olmak gibi. Her şey siyah beyaz gri… Renk paletlerindeki sıcak renklerin hiçbirini görememeye, varlığını bile unutmaya benzer. Hiçbir zaman eksikliğin adı konulmaz. Bazen duygu, bazen hissetmektir. Eksik olan bazen uyum bazen de çaydaki şekerdir.

Bir gün hayatımda ilk defa konuştuğum bir adam bana şunları söyledi : ” Kendimi yalnız bıraktım. Gövdem hastalandı, onu hastaneye bile götürmedim. Ruhum hastalandı, ona sahip çıkamadım. Sonra kendimi eksilttim hayatımdan.’’ Bu sözler çok değerliydi, hepimiz kendimizi eksiltmiştik hayatımızda zaman zaman. Önemli olan eksiği tamamlayacak ve seni yeniden mutlu edecek şeyin ne olduğunu çözebilmekti. Bulmacanın sihirli parçasının tamamlanması, içine sinmeyenin nedenini bulmak, nasıl olması gerektiğini keşfedebilmek, ayrı bir beceri ve anlayış gerektiriyordu.

Eksik bir şey mi var? diye kendine soranlar, çok istediklerini sandıkları, uğraşıp didindikleri şeyi elde ettiklerinde ‘bu da değil’ deyip yeni arayış içine girebilirler. Asıl aradıkları dışarıda değil, özlerinde olduğunu, özünden uzaklaştıkça eksik bir şeylerin başladığını geç de olsa anlarlar.

Eksik bir şeylerin varlığı, insanın kendi içine bakarak cevaplayabileceği bir sorudur. Sorunun tam cevabı, beynini kemiren söz ve içinizdeki duygularda gizlidir. Eksikler her yoruma açık olduğu için anlaşılmazlar. Anlaşılamayan her şey, eksik olmaya mahkûm kalır.

Sevgiliden ya da en sevdiklerinden ayrıldığında, yaptıklarını yapamadığında, yaşadığın şehir, ortam ve insanlardan ayrıldığında bu duyguyu hissedersin. Zaten sahip olduklarımızın değerini biliyorsak, onları kaybetmenin bizim için önemli olup olmadığının farkındaysak, eksiklerine rağmen onları hayatımızın bir dönemine misafir etmişsek ve artık onları hayatımızdan çıkarmak istiyorsak, içimize sinmeyen o eksik parçanın tamamlanacağına olan inancımızı da kaybetmiş oluruz. Elimizde kalan tek teselli ise denemiş olmanın verdiği huzur olur. Kim bilir belki de bizi hayatta tutan şey bu eksikliği giderme gayretimizdir.

“ Hiçbir şeylerim tam olsa bile “ demiş Turgut Uyar. Her şeyin tam olduğunu hissedersek vazgeçeriz. Hep bir arayış içinde olma hali bizi hayata bağlar. İnsan her gün yeni bir şey öğrenebilir. Bu yaşınızda da şunu öğrenin:
‘Eksik kalanları tamamlamaya çalışmaktan vazgeçin.
Bırakın eksik kalsın bir gün tamamlanır.
Tamamlanmasa da önemli değil.
Önemli olan yolda geçirdiğin heyecandır.’
ESRA ÜNER