DEĞER ”SİZSİNİZ”

İnsan kendini ne zaman değersiz hisseder? Biri onu sevmeyince, önemsemeyince mi yoksa bunu hissedenin çocukluğundan kalan yara izi mi? Herkesin kendini değersiz hissettiği, değersiz hissettirildiği zamanları olmuştur. Dönem dönem insanlar kendilerini başkaları ile karşılaştırarak, yaptıklarının yetersiz olduğu düşüncesine kapılabilir. Bu durumdayken yaptıkları öz eleştiri kendini aşağılama, suçlu hissetme ve kendi başarısını beğenmeme gibi birçok negatif hissiyata sebebiyet verebilir. Bunun haricinde partnerine hayır diyememek, onun her dediğin evet diyerek kendi öz benliğini yok etmesi de değersizliğe yol açabilir. Çocukluktan aile içinde veya herhangi bir sosyal medyadan edindiğimiz rol modelimizin kaybını yaşamak, yas tutmak gibi ‘’acı’’ larda bizim kendimizi değersiz hissetmemizi sağlar. Her ne kadar dış dünyadan bize hissettirilen bir duygu olduğunu düşünsekte temeli çocukluğumuza dayanır. Ve insan büyüdükçe ayna karşısına geçip başarılarını, huzurunu, sevgisini alkışlamak yerine ‘’ sen önemsizsin, kimse seni sevmiyor, sevdiğini düşündüğün insanların hayatında yerin yok ki’’ gibi kendini yerle bir eden cümleler kurar. Öz saygısını yok etmeye çalışır. Bunları kendine yüzlerce kez söyleyen insanın dünyasında açan çiçekler bile solmaya mahkum, onu seven insanların da kalpleri taşlaşmıştır. Onun düşüncesinde kendisine değer verilmez ve verilen değeri de zaten kendisi haketmezdir.
Hayatımızın ‘’Tecrübelerle sabitlendiği’’ zamana kadar bu hissiyata çoğu kez kapılırız ve belki de bu düşünceyi her defasında yok etmeye çalışmaktan yorulup günün birinde gerçekten ‘’değersiz’’ olduğumuza kendimizi inandırırız. Bunun bir psikolojik sorun olduğunu söylemeden geçmek pek mümkün olmasa gerek. Bu yüzden böyle hisseden birinin psikolojik destek alarak bunu yenmesi ve devamında kendi hayatını sorgulaması gerekir. Çünkü bu dünyaya bir kere geliyoruz ve ne zaman göçüp gideceğimiz meçhul. Her canlı nasıl bir gün ölümü tadacaksa bence psikolog veya psikiyatr seansını da tadacaktır. Nihayetinde oraya aklından zoru olanların değil, sorunları olan sağlıklı düşünce yapısına erişmek ve sorunlarla başa çıkmak isteyenlerin gittiğini er ya da geç öğreneceğiz. Değersizliğin bize verdiği mesajı bir uyaran olarak alıp, onun üstesinden gelmeliyiz. Bunun içinde psikolojimizi güçlü tutmalıyız. Bunu yaparken öz değerimizin farkına vararak, kendimizi eleştirirken adil olarak deneyebiliriz. Hata yapabileceğimizi de unutmamalıyız.Kendimizi sevmeli ve ‘’-malı/- meli’’ ekinden uzak durmalıyız. Bu hedefe ulaşmalısın, bunu yapmalısın gibi kendimizi zorlarken yok eden cümleleri kendimizden uzak tutarak, düşünce kalıplarımızı değiştirmeliyiz.
Ve unutmamalıyız ki, önce can sonra canan gelir bu hayatta. Eğer kendinizden bir şeyleri mahrum bırakırsanız hayatınızda olan insanlardan da bunu mahrum bıraktığınızı sürekli kendinize hatırlatın. En güzel günleriniz, şimdilerinizdir. Ve gelecek, bir gün gerçekten kurduğunuz hayallerden daha güzelini size yaşatır. Yeter ki siz o geleceğe yazık etmeyin ve kendinize huzurlu yarınlar için yatırım yapın.
Gönlümden gönlünüze çiçek çiçek sevgilerimle.
Yeni yazılarla ilgili haberdar olmak isterseniz @hayallerince hesabını takip edebilirsiniz.
Eda Çivici