İzcioğlu ile Resim Sergisiyle İlgili Söyleyişi

İlçemizin Yerel Gazetecilerinden Mehmet Uyaroğlu ile Resim sergisi açan Sabahattin İzcioğlu’nun söyleşisi…

M. Uyaroğlu    —9 Temmuz pazartesi günü saat 16.00 da Selçuk Efes Müzesinde yağlı boya resim serginizin açılışı var. Bildiğim kadarı ile bu ikinci serginiz. Resme ne zaman başladınız?

S. İzcioğlu— İnsanın yaşamında iradesi dışında, hatta iradesi dâhilinde boş zamanları oluyor. İşte bu zorunlu boş zamanlarımı resim çalışmaları için değerlendirdim. Aslında bir yerde kendimi zorladım. Bu çalışmalar sürekli olmadı. En yoğun 12 Eylül sonrası 1983–1986 yılları arasında oldu. Tekrar yine yaşamımda zorunlu boşluk yılı olan 1991–1992 yıllarında çalışmalarım devam etti. Daha sonra günlük yaşam mücadelesinin içinde çalışmalarıma uzunca bir süre ara verdim. Son 2–3 yıldır yani 2010–2012 yılları kendi irademle oluşturduğum boşluğu resim çalışmaları ile değerlendiriyorum.

 M.Uyaroğlu – Çalışmalarınız ne tür ekol ya da sistem üzerine?

S.İzcioğlu – Açıkçası yağlıboya kolayıma geliyor, düzeltme ve değiştirme şansınız
çok. Resmin tüm ekolarından etkileniyorum. Ama daha çok sürrealist ve kübist ressamlardan etkilendim. Biraz da izlenimcilerden etkilendim. İlginç olanda daha çok izlenimci çalışmaları yapmakta olmam. Kesinlikle fotoğraf çeker gibi manzara çalışmalarım olmadı. Deneme için küçük bir çalışmam var. Benim anlayışıma göre her resim kitap gibi daha doğrusu roman gibi, hikâye gibi izleyiciye mesaj vermeli. Hayal kurdurmalı, düşündürmeli, zorlamalı. Tabi ki estetik olmalı. Biçimle öz bütünlüğü olmalı.

M.Uyaroğlu- Daha açık olarak ifade ederseniz, sizin bu çalışmalarınıza etkileyen, zorlayan ne?

S.İzcioğlu –Bakınız, beni etkileyen veya toplumda büyük sorunlar oluşturan olay,
Eylem, ve durumlarda ben de bıraktığı izi, etkisini alır, kendimi de zorlayarak bir biçimde tabloya yansıtmaya çalışım. Örneğin dört büyük tablom ‘’kuantum’’un benim üzerinde bıraktığı izdir. Dikkat ederseniz zorlayan kelimesini kullandım. Bu izlenim ve etkileme her an ve sürekli olmuyor. Şarj etmek gibi bir şey ben de birikmesi gerekir. Gezerken dolaşırken, çevremde olup bitenleri beyinde yükleme yapıp beyin analitiğinden geçirdikten sonra aniden tablonun başına geçiveriyorum, yazmak gibi bir şey, böylece her tablomun mutlaka bir hikâyesi oluşuyor.

M.U    —Demek yeteneklisiniz.

S.İ- Hayır hayır kesinlikle değil. Zaten tüm amacım bu. Bir yerde normal bir insanın
çok şey yapabileceğini göstermek ve örnek olmak niyetindeyim. Ah bir de bu konuda yeteneğim olsaydı. Sadece düşünüyorum, etkileniyorum, yorumluyorum ve çizmeye çalışıyorum. Yaptığım bu. Toplumumuzda hatta çevremizde o kadar yetenek var ki, belki bu çalışmalar onlara da cesaret ve güven verirde eyleme geçer ve kendilerini ifade ederler.

M.U-Daha çok büyük boyutta çalışıyorsunuz bunu bir nedeni var mı?

S.İ- Aslında çok belirgin bir nedeni yok. Ben de kendime bunu yeni sordum. Tam
Olarak bir karşılığı yok. Demek kendimi veya resimdeki düşüncemi böyle ifade edebiliyorum diye bir cevap geldi aklıma. Belki büyük ve gerçek ressamların eserlerini incelerken, bende ki izi böyle kalmıştır.

M.U-Bu konuda ekleyeceğiniz veya gelecekle ilgili söyleyeceğiniz başka şeyler var mı?

S.İ- Klasik şeyler söylemek istemiyorum. Analitik düşünmeyi öğrenmek, öğretmek
Açısından sanatın tüm dalları bulunmaz bir nimettir. Mutlaka ilgilenmesi, takip edilmesi, denenmesi, zorlanması, geri çekilinmemesi, çalışılması, üretilmesi gerekir. Sanat hayal kurmaktır ama mutlaka bu hayalin gerçek olacağı muhakkaktır. Örneğin Picasso’nun Guernica isimli tablosu İspanya iç savaşında Faşistlerin Guernica isimli kasabayı bombalamalarını anlatır. Elleri, ayakları kopmuş insan bedenleri, aynı şekilde kopmuş boğa başları, at bacakları, yıkılmış evler, haykırışlar, kaos, karmaşa ama bu kadar dramın arkasında umut var, gelecek var. Bunu ancak binlerce sayfa yazmakla anlatabilirsiniz değil mi?

M.Uyaroğlu- Teşekkür ederim.

S.İzcioğlu- Bende teşekkür ederim.