Bugün Beni Bağışla…

Bugün beni bağışla…
Bugün kendime ayırdım yüreğimi.
364 gün seni seven, kendimi seveceğim bugün.
Bakıp bakıp aynadaki aksime,
Seni sevdiği için gururlanacağım kendimle.
Öve öve bitiremeyeceğim sana düşen yüreğimi,
Dünyadaki onca milyar insan içinde.
Bugün beni bağışla gülüm.
Bugün kendim için dua edeceğim.
Bugünden sonra 364 gün yine;
Aklımdan ve yüreğimden düşeceğin,
Tek bir anım olmasın diye…

Alışılmışın dışında, bu köşeyi 14 Şubat sevgililer gününe özel sevgiye, sevgililere ayırmak istedim sevgili okuyucular. Edebiyata karşı duyduğum az buçukta olsa nacizane ilgim ve birikimim ile bu güne özel bir şeyler karalamaya çalıştım, tabi ki takdiri siz değerli okuyucularımıza ait. Dilek ve temenni olsun diye de bir kaç ifade kullanmak gerekirse değerli okuyucular;
Öncelikle, şiddet görmesine engel olamadığımız her bir kadınımızdan özür dileyerek ve en büyük utancımız olan kadına şiddet olgusunun tek bir an bile yaşanmayacağı bir ülke olabilmek umutlarıyla beraber;

Sevgiyi tek bir günün sabahı ile akşamı arasına sığdırmayacak kadar yüreği bonkör bir toplum olabilmemiz inancıyla, sevgililer gününüzü kutluyorum.

Yukarıda da yazdığım üzere, nacizane ilgim ve birikimim ile 14 Şubat Sevgililer gününe özel ancak bu satırları karalayabildim. Ancak böyle bir günde bu yazıyı aşka dair yazılmış yüzler ve binlerce mısralar içerisinden, en beğendiğim bir şiirle tamamlamak istiyorum sevgili okuyucular. Büyük bir çoğunluğunuzun ismiyle aşina olduğu değerli üstat Cemal SAFİ’ nin aşk üzerine kaleme aldığı BENİM ADIM AŞK adlı eserinin de, bu günün anlamına en yakışır şiir olduğunu düşünüyorum.

Var mı beni içinizde tanıyan?
Yaşanmadan çözülmeyen sır benim.
Kalmasa da şöhretimi duymayan,
Kimliğimi tarif etmek zor benim…

Bülbül benim lisanımla ötüştü.
Bir gül için can evinden tutuştu.
Yüreğine Toroslar’dan çığ düştü.
Yangınımı söndürmedi kar benim…

Niceler sultandı, kraldı, şahtı.
Benimle değişti talihi bahtı,
Yerle bir eylerim tac ile tahtı,
Akıl almaz hünerlerim var benim…

Kamil iken cahil ettim alimi,
Vahşi iken yahşi ettim zalimi,
Yavuz iken zebun ettim Selim’i,
Her oyunu bozan gizli zor benim…

Yeryüzünde ben ürettim veremi.
Lokman Hekim bulamadı çaremi.
Aslı için kül eyledim Kerem’i.
İbrahim’in atıldığı kor benim…

Sebep bazı Leyla, bazı Şirin’di.
Hatrım için yüce dağlar delindi.
Bilek gücüm Ferhat ile bilindi.
Kuvvet benim, kudret benim, fer benim…

İlahimle Mevlana’yı döndürdüm.
Yunus’umla öfkeleri dindirdim.
Günahımla çok ocaklar söndürdüm.
Mevla’danım, hayır benim, şer benim…

Kimsesizim hısmım da yok, hasmım da
Görünmezim cismim de yok, resmim de
Dil üzmezim, tek hece var ismimde
Barınağım gönül denen yer benim

Benim için yaratıldı Muhammed
Benim için yağdırıldı o rahmet
Evliyanın sözündeki muhabbet
Embiyanın yüzündeki nur benim

CEMAL SAFİ