Biliyordum kalemimden dökülmeye başlarsa kelimeler, dokunursa bir kişinin bile hayatına cümlelerim; devam edecektim yazmaya, yazarken yaşamaya…
Ve tam 1 yıl önce bugün başladım sizinle paylaşmaya, öncesinde çok yazdım, çok biriktirdim. Ama paylaşacak cesareti bulamadım kendimde. Ve sonra bir gün Psikoloji Semineri’nde dönüp baktım kendime. Yazdıklarıma ve yaşadıklarıma baktım. Bu yaşıma kadar ne yaşadıysam, ne hissettiysem bir şekilde karaladım defterime. Bazen renkli kalemler kullandım, mutluluğumu paylaştım. Bazen siyah kalem kullandım, hüznü paylaştım. Ama en çok mavi kalemle yazmayı sevdim. Çünkü biliyordum mavi umuttu, mavi gökyüzüydü ve mavi denizdi. Benim gök ile denizi ayırdığım ufuk çizgim, hayallerim oldu. Bazı hayallerimi bir balon misali gökyüzüne bıraktım. Bazı hayallerimi ise kayalara vuran dalgalara bıraktım. Bazen o kayalarda kaydım düştüm, bazen hava kapalı, gökyüzü griydi. Ama pes etmedim, yazdım. Yazdıkça kendime kavuştum, yazdıkça birilerinin kalbine dokundum.Şifa olsun istedim yazılarım, birinin ruhuna,hayatına dokunsun istedim. Bazen bir farkındalık yaratmak için kağıda kaleme sarıldım bazen ise tamamen düşüncelerimin arkasında durdum. Bir şekilde sizinle camdan cama değil, candan cana ilişkiler kurmaya çalıştım. Kurduğum bu candan cana ilişkilere, sohbetlerinize ve geri dönüşlerinize o kadar çok sevindim ki… Bunun cümlelere dökülecek tarifi yok, hissi bambaşka…
Yazmayı kendimi bildim bileli sevdim, Matematik’i sevmezdim bu kadar ama Fizik’te uzay boşluğuna dalmışlığım çoktur mesela. Kimi zaman çekim kuvveti beni edebiyata, psikolojiye bağlı tuttu. Kimi zaman ise merkezkaç kuvvetiyle savruldum bir yandan diğer yana. Ama bir şekilde güç buldum kalemimden. Bir şekilde yazdım, yaşattım. Sizinle sosyal medya sayesinde sohbetler ettik, sizin evinize yazılarımla misafir oldum. Bir kahvenizi, bir çayınızı içtim. Ve geriye dönüp baktığımda iyi ki “gönlümden gönlünüze çiçeklerle dolu bir yolculuk” yapmaya karar vermişim. Ve iyi ki sevgilerimi size sevdiğiniz bir çiçek kokusu gibi hissettirmişim. Burada kocaman bir aile olduk, belki bazılarınızın ismini bilmiyorum ama candan cana bir bağımız var hissediyorum. Sayenizde bugün birinci yıla giriyorum. Hayallerimin gerçek olmaya başladığı bir yıla… Sayenizde bu yolculuğa bambaşka hayallerle devam ediyorum. Ve sayenizde yazmaya güç buluyorum, motive oluyorum. Size minettarım Sevgili Okuyucularım. Beni okuduğunuz, benimle bu yolculuğa çıktığınız için teşekkür ederim. İyi ki varsınız Selçuk Haber Ailesi. İyi ki birlikteyiz. Nice umutlu, mutlu ve huzurlu, sağlıklı yıllarımıza. Umarım göğsünüzdeki çiçekler hiç solmaz.
Gönlümden gönlünüze çiçek çiçek sevgilerimle efendim.♡
EDA ÇİVİCİ
