Sevgi,bu dünyayı kurtaracak. Coronavirüs’ün 2020 için bize öğrettiği en güzel ders sevmek oldu.Çünkü biz aylarca sevdiğimiz insanlardan fiziken ayrı kalmak zorundaydık.Ve bazılarımız ise bu virüs yüzünden sevdiklerinden ebediyete kadar ayrılmak zorunda kaldı. Bu yüzdendir sevginin anlamı hayatta çok önemli. Yıl bitmeden sizinle “sevgi” konuşmak istedim.Bu konu benim içinde hassas ve bir o kadar önemli. Çünkü insanın mayasında sevginin olduğunu savunup bu dünyayı sevginin kurtaracağına inanıyorum. Kimileri bu satırları okurken “sevgi mi kalmış pehh” diye sitem edecek ve belki de benim sevginin masumiyetine olan inancıma sinir olacak. Ama durun lütfen, önce sakinleşin ve sonra okumaya devam edin.
Herkes sevgiyi bir başkası ile alakalı durum görür. Oysa sevgi tamamen bizizdir. Burada yaptığımız hatalar, yanlışlar, ayrılıklar, kavuşmalar… Evet,tamamen biziz. Çünkü sevgi, öğrenilen bir deneyimdir. Ve eğer öğrenmeye niyet ederseniz aşırı keyif aldığınız kadar acısı da boldur.Bunu demeden geçmemek gerekir. Ama tüm bunlara rağmen hayatın merkezidir.Nasıl ki güneş aysız bir anlam ifade etmiyorsa biz de sevgisiz öyle anlamsızız. Sevgi üzerine düşünürsek eğer; Kerem ile Aslı, Leyla ile Mecnun, Ferhat ile Şirin gibi aşıklar gelir hemen akıllara.Deriz içimizden “Mecnun’a bak,aşkı için neler yapmış…” Ki bilmeyiz gerçekten Mecnun ile Leyla arasında olanları. Sadece kulaktan kulağa dolaşan o “yegane” aşka inanırız. Onu doğru biliriz. Oysa her sevgi,yaşanılan kadar özel ve önemlidir. Yaşayanlar haricinde kimse bilmez o sevgiyi. Belki fırtınalıdır belki de sessiz. Belki suskundur belki de konuşkan. Ama insanın ruhunu tamamlayıcıdır. Birleştiricidir. Ve sevgi,bir ekip işidir. Anca beraber kanca beraberdir.Kah ağlatır kah güldürür. Ama bir şekilde eleleyseniz o ilişki yürütülür. İnsanlar sevgide zorluklara göğüs germe konusunda dirençsizler. İstikrarsızlar. Zamanımızın hastalığı olmuş “sevgi yetmezliği”. Bırakın yanındakini düşünüp onun yerine koymayı kendini; dahasını,çok daha fazlasını ister olmuş gönüller. Doyumsuzluğa,sevgi kıtlığından yeni çıkmışlığa dayanır olmuş sevginin temelleri. Sevgi böyle bir şey değil. Sevgi can acıtmaz da değil. Sevgi sadece gönül bağının sağlam olması.Azda çokta olsa beraber olunması. Boşuna “iyi günde kötü günde,hastalıkta sağlıkta’’ diye söz verilmiyor. Hoş eskiden olsa ‘’bir kağıt parçası’’ derdim bende bu duruma.Ama zamanla anladım ki,bir kağıt parçası olmaktan ziyade değerlerimizle alakalı bir durum. Bağlılığın somut hali.Eleleyiz demenin ve bunu yaşamanın taçlandırılmış hali. İşte bu yüzden, sevgi iyileştirici gelir bana. Orada korkuya,paniğe ve kedere yer yoktur. Orada ruhun doyumuna,yaşamın tadına yer vardır.
Son satırları yazarken size, bir sözden bahsetmek istiyorum. Farabi, “insan bilmediğinin düşmanıdır” der.Biz sevgiyi bilmediğimizden,öğrenmeye gayret göstermediğimizden şimdilerde düşmanız sevgiye.Ve sevgiye dair her şeye.Oysa sevgi,bir tanesi yüzünden hepsini sevmektir (Küçük Prens). Oysa derin bir aşkla sevilmek insana güç verir. Derin bir aşkla sevmek ile cesaret (Lao-Çe). İşte bu yüzden,tamamlandıysanız ve yapbozunuzda eksik parça yoksa, hayat istediği yerden sorsun soruları size.Siz yine de gülümsersiniz hayata. Çünkü sevmek, ruhunuzu, kalbinizi, yaşamınızı bir sihirli değnekle dokunarak iyileştirmiştir. Umarım sevgiyi yaşar ve yaşatırsınız tüm ömrünüz boyunca.
Gönlümden gönlünüze çiçek çiçek sevgilerimle…
EDA ÇİVİCİ
